معرفی بردگیم نوروزی: Quest Avalon - وبلاگ داریوش

معرفی بردگیم نوروزی: Quest Avalon

به گزارش وبلاگ داریوش، در این سال های اخیر بازی های نقش مخفی و در رأس آن ها مافیا محبوبیت بسیار زیادی را کسب نموده اند و راه خود را به جمع های مختلفی پیدا نموده اند. بازی های نقش مخفی به ویژه مافیا ویژگی های خاصی دارند که برای مخاطب ایرانی بسیار جذابیت دارد. با این حال، مافیا ویژگی هایی دارد که برای بعضی کمی دافعه ایجاد می نماید و همین باعث می گردد که به بازی های جایگزین بسیار عالی در آثار نقش مخفی توجه کنیم. یکی از این بازی ها، اَوِلون (The Resistance: Avalon) است. اولون گزینه بسیاری مناسبی است که بسیاری از شما احتمالاً آن را بشناسید یا آن را بازی نموده باشید، به همین دلیل می خواهم به یک دنباله مستقل از آن به نام مأموریت: اولون (Quest: Avalon) اشاره کنم.

مأموریت: اولون یک بازی نقش مخفی با المان های استنتاجی و بلوف زنی است که شما را دوباره وارد قصه های شاه آرتور می نماید و نبرد خیر و شر را به وسیله دو گروه یاران وفادار آرتور و سرسپردگان شرور موردرد به تصویر می کشد. به صورت کلی، اولون و مأموریت: اولون با بازی مافیا چند تفاوت مهم دارد. اول اینکه این دو بازی نیازمند به تعداد بازیکن کمتری دارند و لازم نیست برای یک بازی مجذوب نماینده حتماً جمعیتی بالای ده نفر را داشته باشید. نکته دوم اینکه هر دو بازی اولون نیازی به راوی ندارند و همه افراد در جریان بازی شرکت می نمایند و سومین تفاوت هم اینکه همه بازیکنان تا انتهای بازی در جریان بازی حضور دارند و کسی زودتر از بازی خارج نمی گردد. علاوه بر آن، استنتاج در بازی های اولون اهمیت بیشتری پیدا می نماید. این تفاوت ها باعث می گردد تا توجه افرادی که از مافیا هم لذت نمی برند، به این بازی جلب گردد.

با این حال، در اینجا می خواهیم به صورت ویژه روی مأموریت: اولون تمرکز کنیم. این بازی که اثر نوتری است، به وسیله دان اسکریج (Don Eskridge) طراحی شده است. علی رغم شباهت های زیادی که میان اولون و اولون: مأموریت وجود دارد، این ها دو بازی جداگانه هستند که تفاوت های قابل توجهی دارند و برخی از المان های آن ها منحصربه فرد است. اول از همه، این بازی برای تعداد بازیکنان 4 تا 11 نفر طراحی شده است، در حالی که اولون برای 5 تا 10 نفر طراحی شده بود. هرچند بازی با تعداد بازیکن 6 یا 7 به بالا قطعاً مجذوب نماینده تر خواهد بود. نکته ی مهم بعدی این است که در مأموریت: اولون نقش های نوی و بسیار جالبی اضافه شده که می تواند تنوع بیشتری به بازی بدهد. تفاوت مهم دیگر به یکی از مکانیک های مهم گیم پلی مربوط می گردد. در هر دو بازی، گروهی از بازیکنان به یک مأموریت فرستاده می شوند تا آن مأموریت موفقیت آمیز انجام گردد یا با عدم موفقیت روبرو گردد. در اولون، برای انتخاب هر گروهی که به انتخاب یک شخص می خواهند وارد مأموریت شوند، حتماً یک رأی گیری انجام می گردد اما در مأموریت: اولون رأی گیری حذف شده و هر گروهی که شخص انتخا ب نماینده بخواهد وارد مأموریت گردد، بدون رأی گیری به مأموریت فرستاده می گردد. البته بازیکنان همچنان می توانند درباره این انتخاب بحث و تبادل نظر نمایند ولی حرف آن شخص معین است. عجیب هم نیست، بالاخره دوران پادشاهی که دموکراسی ندارد!

این تفاوت در عین حالی که توانسته تعادل بازی را همچنان اضافه کند، حس بدیعی را به آن بخشیده است. البته مکانیک ها و قابلیت های دیگری از جمله چندین توکن نو اضافه شده که آن ها هم ابعاد تازه ای به بازی اضافه می نمایند و می توانند به هیجان آن بیفزایند.

اگر تا به امروز سراغ بازی های نقش مخفی نرفته اید یا اولون را تجربه نکرده اید، شاید بهتر باشد در انتخاب اول بازی اولون را انتخاب کنید اما اگر آشنایی بیشتری به این بازی ها دارید، مأموریت: اولون می تواند انتخاب بسیار مناسبی باشد چراکه کمی مکانیک های آن بیشتر و میزان اندکی پیچیده تر است. البته، همچنان به قدری آسان است که در جمع های مختلف بازی کردن آن امکان پذیر باشد. اگر به بازی های نقش مخفی علاقه دارید، بازی کردن اولون یا مأموریت: اولون در این ایام می تواند گزینه بسیار جالبی باشد و تجربه نابی از این بازی ها را برایتان به همراه داشته باشد.

نام بازی: Quest: Avalon

طراح: Don Eskridge

طراح هنری: Weberson Santiago