عکس دست جمعی با جسد فرد درگذشته، عجیب نیست! - وبلاگ داریوش

به گزارش وبلاگ داریوش، این عکس در قرن نوزدهم گرفته شده. عکس های شبیه این عکس بسیار است. عکس هایی که در آن اعضای یک خانواده یا دوستان و آشنایانش، با جسد او عکسی به یادگار می گرفتند.

گاهی پیکر فرد درگذشته، پیراسته می شد و لباس رسمی شیک و به تعبیر خودمانی پلوخوری به تنش می کردند و ماهرانه در موقعیت عمودی قرارش می داند، طوری که در نگاه اول گاهی سخت است که چیز غیرطبیعی را در این عکس های تشخیص بدهیم.

خب، در زمانی که در دوره زندگی یک شخص، گاهی فقط یک یا چند عکس از او گرفته می شد، طبیعی بود که به عنوان یادگار، اشخاصی که گاه هیچ عکس مشترکی با هم نداشتند، به این ترفندهای عجیب دست می زدند. به این شاخه از عکاسی اصطلاحا Post-mortem photography گفته می شد.

فراتر از آن از نظر روانی، تصور می شد که عکس های شاید بتوانند لایه ای از حیات را به صورت شعیفی مستدام نگه دارند.

در حال حاضر که ما می توانیم با گوشی های موبایل خود عکس های باکیفیت پرتره و دست جمعی بگیریم، چنین کاری خیلی عجیب به نظر می رسد.

اما شاید هم نه!

شاید عجیب این باشد که گاهی ما در همه عمر در جوار همسر یا عضوی از خانواده زندگی می کنیم و هیچ شناختی از هم پیدا نمی کنیم و به جز حرف های روزمره، هیچ فرصتی برای کشف امیدها و آرزوها و ایده آل ها و امیال پنهان، به هم نمی دهیم.

روزها از پی هم می گذرند و آن موقع مطلوبی که باید صرف صحبت عمیق و شناخت بگردد، به دست نمی آید و گاه این عدم توفیق در شناخت، متاسفانه به مرگ منتهی می گردد.

کاش مثل همین ترفند عکس دست جمعی با متوفی، راهی بود که بعد از مرگ بگردد، بتوان دست کم بعد از مرگ با اندیشه یک شخص آشنا شد.

بعضی از ماها دست کم نوشته هایی داریم که این کار را میسر می نمایند. اما خیلی هایمان هم روزگار را سپری می کنیم، بی آنکه عاقبت کسی حتی در یک برهه زندگی، پی به زویایی متفاوت روح ما برده باشد و در پرتره افکار ما حاضر باشد!