خانم بازیگر چطور زندانی محکوم به اعدام را نجات داد؟ - وبلاگ داریوش

به گزارش وبلاگ داریوش، انتهای الهیه، بن بست کادوس. نشانی منزلش را هنوز به یاد داریم و طنین صدایش در گوشمان هست که بی بهانه دعوت ما را برای نشستن پای سفره هفت سین سرای سالمندان قبول کرد.ملکه رنجبر، بازیگر دوست داشتنی سینما و تلویزیون پنجشنبه گذشته از بین ما رفت اما خاطرات و نقش های به یادماندنی اش در جعبه جادو هنوز با ماست.

وبلاگ داریوش - راحله عبدالحسینی: ملکه رنجبر را بیشتر با نقش خانم فرامرزی در سریال زیر آسمان شهر به یاد داریم. بازیگر هم محله ای ما که سال های اخیر با بیماری دست و پنجه نرم می کرد. درست 3سال پیش همین دم دمای عید نوروز بود که از او خواستیم با ما به یکی از سرای سالمندان محله بیاید و پای سفره هفت سین مادربزرگ ها و پدربزرگ ها بنشیند. اینطور پاسخ مان داد: من باید با عصا و پرستارم بیایم. اشکالی ندارد؟ پاسخی که هم از بیماری اش حکایت داشت و هم از دل مهربانش برای پذیرفتن خواسته ما در آستانه سال نو. پدربزرگ ها و مادربزگ های سرای سالمندان که بیشتر او را به نام مهتاج خانم، نقشی که در سریال زیر آسمان شهر داشت شناختند و او را مهتاج خانم صدا می کردند. او هم با لبخند جوابشان را می داد. پای درد دل و مرور خاطرات شان می نشست و فقط می گفت: سعادت نصیبم شده که به دیدن شما آمدم. برای ما تعریف می کرد که بازیگری را از 6سالگی با تئاتر آغاز کرده و روز افتتاح رادیو و تلویزیون هم حضور داشته است. سال های آخر عمرش اگرچه هیچ نقشی بازی نکرد اما با همان عشقی که به کارش و مردم داشت روزگار سپری می کرد. وقتی مادربزرگ ها و پدربزرگ های سرای سالمندان با او عکس یادگاری می گرفتند می گفت: کاش می توانستم زودتر بیایم. البته خود من هم سالمند هستم. اما عیادت سالمند از بهترین عبادات است.

• خاطرات خانم بازیگر از روزهای عید

رنجبر روزهای سالمندی را فرصتی برای تفکر می دانست: فرصت خوبی است تا بنشینیم و فکر کنیم در جوانی چه کرده ایم. حکمت خداوند این است که جوانی و شادابی را می دهد و می گیرد. از او که خواستیم از خاطرات نوروز برایمان بگوید دستی به خاطراتش کشید و گفت : تا به یاد دارم عیدها سرکار بودم. تعطیلی نداشتیم. من که به واسطه پدرم با هنر تئاتر آشنا شدم خیلی به هنر عشق ورزیدم و از جان و دل مایه گذاشتم. ولی هنر برای من چیزی نداشت.الان سرمایه من همین محبت مردم است که کارهای مرا به یاد دارند.

• عشق کمک به همنوع

ملکه رنجبر پای ثابت خیریه ها و کارهای مردمی بود. شاید برخی از ما حضور او در میدان ولی عصر(عج) زمان زلزله بم سال 1382 را به یاد داشته باشیم. خودش برایمان تعریف می کرد :13 روز در میدان ولی عصر(عج) ایستادم و کمک جمع کردم. برخی به من می گفتند حداقل یک صندلی برای خودت بیاور. بعد از آن به بیمارستان هایی رفتم که مجروحان زلزله را آورده بودند و از آنها دلجویی کردم. فرحناز رافع، رئیس سابق سازمان داوطلبان هلال احمر به همین دلیل از من قدردانی کرد.رنجبر برای کمک به دیگر خیریه ها و جمع آوری لباس و دارو نیز حضوری فعال داشت تا جایی که حتی در زمان بیماری و کسالتش همسایه ها از او می پرسیدند که چرا دیگر داخل آسانسور اعلامیه ای برای خیریه ها نصب نمی کند. سال های سال عضو هلال احمر ایران بود. می گفت: همیشه درکارهای خیر برای کمک به بچه ها بی سرپرست وفقرا داوطلب بودم و مشتاقانه برای حضوردر مراسم خیریه شتافته ام. برای زندانیان هم پول جمع کرده ویک بار برای زندانی محکوم به اعدام از خانواده مقتول رضایت گرفته ام.با معلولان هم نشست و برخاست کرده و به دیدارشان رفته ام.

مادربزرگ زیر آسمان شهر عصازنان ما را ترک کرد در حالی که نمی دانستیم این آخرین دیدار ماست. صدایش وقت خداحافظی هنوز در گوشمان طنین می اندازد: قدر لحظه ها را بدانیم. شاید فردایی نباشد!

• نخستین بازیگر نقش کوزت در نمایشنامه بینوایان

ملکه رنجبر شهریور سال 1317 در رشت به جهان آمد. پدرش هنرمند تئاتر و اهل گرجستان بود که برای اجرای تئاتر به ایران آمد وبنیانگذار تئاتر ایران شد. او و خواهرانش هم از پیشگامان این عرصه بودند و از 6سالگی حضور در صحنه تئاتر را تجربه کرد و به این هنر عشق ورزید. رنجبر به توصیه پدرش در شهرداری استخدام شد تا آب باریکه ای برایش بماند. رنجبر در نخستین نمایشنامه بینوایان در ایران نقش کوزت را بازی کرد و روز افتتاح رادیو و تلویزیون ملی ایران حضور داشت. فعالیت سینمایی را از سال 1331 با فیلم محکوم بی گناه آغاز کرد. آخرین فعالیت او سال 1392 برای بازی در تله فیلمی به نام هیچ و پوچ بود. رنجبر پنجشنبه، 8اسفند ماه برای همیشه از میان ما رفت. روحش شاد و یادش گرامی.