تصاویر اسکلت هایی غرق در جواهرات! - وبلاگ داریوش

به گزارش وبلاگ داریوش، ماجرای قدیسان گوردخمه (catacomb saints) حکایت عجیب و غریبی است. این داستان ریشه در بحران ایمان پس از اصلاحات پروتستانی دارد که مردم را به بازگشت چشمگیر به مادی گرایی و تجمل در پرستش تهییج کرد.

به گزارش فرادید، اسکلت هایی که امروزه با انواع و اقسام جواهرات آذین شده اند، ابتدا (بدون اینکه هیچ زیوری داشته باشند) در گوردخمه های زیرِ شهر رم در سال 1578 کشف شدند. تصور کلیسا این بود که این اسکلت ها متعلق به قدیسانی است که درقرن های نخست توسعه مسیحیت و در جریان سرکوب مسیحیان به وسیله رومی ها به شهادت رسیده اند.

به همین علت بود که این اسکلت ها را با دقت و احترام از گور ها بیرون آوردند و به کلیسا های مختلف سراسر اروپا فرستادند تا مثل اشیائی مقدس، با خودشان ایمان و برکت به ارمغان بیاورند. این در حالی است که در بیشتر موارد، هویت های واقعی این اجساد ناشناخته است.

کلیسا های دریافت نماینده این اسکلت ها متعاقباً در طی سال ها آن ها را مزین به لباس هایی از جنس الماس و طلا می کردند، حتی حفره چشمان آن ها را پر می کردند و گاهی اوقات دندان های آن ها را با زر و زیور می آراستند. با این حال، در قرن هیجدهم، بواسطه اندازه زیاد پول و تجملاتی که این اسکلت ها مظهر آن ها شده بودند وجودشان تقریباً تحقیرآمیز قلمداد شد و به همین علت بسیاری از آن ها مخفی یا نابود شدند.

روز 31 ماه مه 1578، کارگران تاکستانی در رم گذرگاهی را کشف کردند که به شبکه وسیعی از گوردخمه های فراموش شده زیر منطقۀ سالاریا منتهی میشد. این گورستان به دورۀ آغازین مسیحیت مربوط می شد و قدمتش بین قرن نخست و پنجم پس از میلاد بود.

زمانی که این گوردخمه ها کشف شدند، دهه ها بود که کلیسای کاتولیک با اصلاحات پروتستانی درگیر بود. به رغم این حقیقت که بقایای خاص انسان قرن ها به عنوان بقایای مقدس مورد تکریم بودند، اصلاح طلبان پروتستانی عقیده داشتند نگهداشتن این بقایا بت پرستی است. آن ها معتقد بودند که پیکر ها حتی پیکر های قدیسان باید در خاک تجزیه شوند. به همین دلیل بود که بقایای بیشماری که از قرن ها قبل به جا مانده بودند، در جریان اصلاحات دینی پروتستان در خاک نهاده شدند یا خراب و نابود شدند.

این بقایا مدت ها میان عوام محبوبیت داشتند و کلیسای کاتولیک آن ها را به بسیاری از کشور های شمال اروپا ارسال کرد. آن ها احتیاج داشتند چیزی را جایگزین بقایایی نمایند که قبلا از میان رفته بودند. اما از کجا می شد قدیسان تازه پیدا کرد؟ استخوان های کشف شده در گورستان رُمی مثل یک موهبت بودند! در چند دهه بعدی، گوردخمه های زیرزمینی دیگری هم پیدا شدند؛ استخوان ها، اسکلت ها، ترقوه ها و بقایای دیگر افراد دفن شده به کلیسا های کاتولیک مختلف به عنوان بقایای شهدا فروخته می شد.

راهبه های سخت کوش و مهربان این کلیسا ها بانوان بسیار ماهری بودند، در واقع آن ها بودند که لباس ها را برای پوشاندن استخوان های لخت گوردخمه درست کردند و برای تزیین آن ها از سنگ های باارزش استفاده کردند.

این اسکلت ها بدون تردید نماد های اعتبار و معروفیت هستند، نام های لاتین دارند و با طلا و الماس از جمجمه تا کف پا پوشیده شدند. تزیینات آن ها فرق دارد، اما غالباً پر از جزئیات هستند، ردا هایی از جنس مخمل و ابریشم به تن دارند که با نخ طلا روی آن ها گلدوزی شده است و جواهرات به کار رفته برای تزیین آنها، واقعی یا بدلیجات گران قیمت است. چندتن از آن ها حتی زره های نقره ای هم به تن دارند.

با در نظر گرفتن زمان، هزینه و کوششی که برای آراستن قدیس ها اجرا شده است، فکر کردن به اینکه چه تعداد قلیلی از آن ها تا به امروز به جا مانده اند، غم انگیز است. در طول قرن نوزدهم، به علت تحقیرآمیز و مخوف خواندن این اسکلت ها، جواهرات بسیاری از آن ها به سرقت رفت، پنهان شد یا از بین رفت. از تمام قدیسان گوردخمه ها که زمانی تمام اروپا را پر نموده بودند، تنها حدود ده درصد آن ها به جای مانده است که تعداد اندکی از آن ها در معرض دید عموم قرار گرفته اند.