آخر هفته کجا بریم؟ از پارک ملی کویر و توچال تا دریاچه نمک خور - وبلاگ داریوش

به گزارش وبلاگ داریوش، تعطیلات آخر هفته فرصت مناسبی است تا دست از زندگی پراسترس و رنگ پریده شهری بشوییم و به دامان طبیعت بی نظیر و رنگارنگ کشورمان رهسپار شویم. در این مقاله با پارک ملی کویر و توچال برای سفر یک روزه و دریاچه نمک خور برای سفری دو روزه آشنا می شویم.

سفر یک روزه

اگر ساکن مرکز هستید یا آنکه از فضای دود و دم و قیل وقال شهر خسته شده اید و فکر می کنید فرصتی برای سفر در اختیار ندارید، چند مقصد نزدیک و دیدنی را به شما پیشنهاد می کنیم، تا در فرصتی محدود نفسی تازه کنید و با سپری کردن روزی مملو از آرامش، خاطری آسوده کنید.

توچال

اگر به آرامش و سکوت بیش از رودخانه و پل چوبی و قهوه خانه های کوهستانی اهمیت می دهید توچال را انتخاب کنید، البته عده ای به علت واقع شدن طولانی ترین خط تله کابین جهان این قسمت از شهر را برای سرگرمی انتخاب می نمایند. در حقیقت بسیاری از مردم توچال را با تله کابین آن می شناسند که چهار دهه پیش به وسیله پومای اتریش در شمالی ترین نقطه تهران بنا قرار گرفت. تله کابین از ابتدا تا سرانجام دارای هفت ایستگاه است که عملاً پنج ایستگاه به صورت فعال، یک ایستگاه به صورت فصلی و یک ایستگاه به منظور جابه جایی اسکی بازان در طول سال دایر است. توچال نزدیک ترین و شلوغ ترین پیست تهران است که در سرانجام خیابان ولنجک و در 3 کیلومتری میدان تجریش در منطقه شمیرانات واقع شده است.

این پیست 3 خط تله کابین و سه خط تله سی یژ و یک خط تله اسکی دارد که روی هم رفته طول آنها به 7500 متر می رسد و با طولانی ترین تله کابین های جهان رقابت می نماید. این مجموعه 3 پیست مجزا دارد که اولی در قله، دومی در دامنه غربی و سومی در ایستگاه هفتم به پنجم واقع شده است. پیست اسکی قله یا ایستگاه هفتم از پائین قله توچال یعنی در ارتفاع 3850 متری آغاز شده و به هتل می رسد. جایی در ارتفاع 3550 متری. طول پیست 1200 متر است و یک تله سـی یژ (دوپل مایر) و یک تله اسکی در آن کار می نماید. این پیست با توجه به ارتفاعی که دارد، همزمان با پیست اسکی سبلان در استان آذربایجان برف گیر می شود و بیش از هشت ماه در سال قابل بهره برداری است. برای سفر به توچال بعد از بزرگراه شهید چمران، خیابان کنگره دار ولنجک را در پیش بگیرید، سرانجامی خیابان ولنجک شما را به توچال می رساند.

پارک ملی کویر

پارک ملی کویر در 50 کیلومتری جنوب شرقی تهران و در غرب کویر مرکزی ایران و شرق دریاچه نمک واقع شده است. اراضی مسطح پارک ملی کویر با پوشش گیاهی کویری و نیمه کویری است، در ناحیه کوهستانی بخش شمالی پارک، کل و بز و قوچ و میش به سر می برند، پرندگان چون کبک و تیهو بومی این منطقه هستند ولی هر ساله پرندگان مهاجری چون فلامینگو، آنقوت، سر سبز و خوتکا به آب بندهای این منطقه می آیند از دیگر حیوانات موجود در منطقه می توان به جبیر، غزال ایرانی، انواع عقاب، جرد، انواع مار، انواع شاهین، عقاب طلایی، لاشخور، گربه شنی، کبک، تیهو، فلامینگو، آنقوت، سمور سنگی، جوجه تیغی، روباه شنی اشاره نمود. جاذبه های گردشگری پارک ملی کویر به دو بخش جاذبه های طبیعی و تاریخی تقسیم می شود.

جاده سنگفرش به عنوان یکی از شگفت انگیزترین آثار تاریخی از جاذبه های این منطقه است، به طوری که این جاده امکان عبور کاروان ها را از میان اراضی باتلاقی و شوره زارهای حاشیه دشت کویر فراهم می نموده است. بنای مشهور قصر بهرام که در واقع یک کاروانسرای شاه عباسی است و کاروانسرای عین الرشید، آبراه سنگی سیه کوه که آب مورد احتیاج قصر بهرام را تأمین می نموده، بقایای ساختمان حرمسرا، کاروانسراهای سفیدآب و لکاب و آب انبار قیلوقه از دیگر جاذبه های تاریخی این منطقه است.

با اینکه نام این پارک را کویر گذاشته اند لیکن بخش های وسیعی از آن حالت بیابانی دارد و دارای رستنی های فراوان است، در این پارک کوه های دوازده امام و سیاه کوه قرار دارند، ضمناً پارک کویر دارای چشمه ها و نهرهایی است. از جمله آنها می توان به چشمه سفیدآب در نزدیکی محیط بانی سفیدآب، چشمه آبشار نمکی در نزدیکی ملک آباد و چشمه سیاه کوه در نزدیکی محیط بانی سیاه کوه اشاره نمود. مناسب ترین راه ورودی منطقه به وسیله راه آسفالته ورامین، پیشوا تا یک کیلومتری ایستگاه راه آهن ابردژ ادامه دارد و از راستا جاده شنی قلعه بلند، عسگرآباد، حصار گلی به پاسگاه محیط بانی مبارکیه می رسد و وارد پارک ملی کویر می شود.

سفر دو روزه

دو روز فرصت کمی برای تازه شدن نیست، اگر مقصد سفرتان را به خوبی بشناسید و بدون تعلل دل به سفر بسپارید و پای به طبیعت، طبیعتی که شگفتی های آن شما را از فشار زندگی شهری رهایی می بخشد و جان تازه ای در روانتان می دمد.

دریاچه نمک خور

کویر طبقه یا دریاچه نمک خور بزرگ ترین دریاچه نمک فصلی ایران است. زمین نمکی این منطقه باعث شده است که از هرگونه پوشش گیاهی و زندگی جانوری خالی باشد. اما شکل شگفت انگیز کویر طبقه آن را به جاذبه ای شگفت انگیز بدل نموده است. زمین کویر طبقه پوشیده از اشکال پنج ضلعی نمک است که در زمستان و با مخلوط شدن با خاک رس به رنگ سیاه و در تابستان به رنگ سراسر سفید درمی آید . نمک این دریاچه قدیمی ترین نمک سراسر ایران است.

شهرستان خور و بیابانک به صورت جلگه و دشت همواری است که عوارض پراکنده ای در جنوب، شمال، غرب و مشرق آن به چشم می خورد. این دریاچه در قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران توسعه دارد و ارتفاع آن از سطح آب های آزاد به طور میانه 707 متر است. عمق نمک در این دریاچه برخلاف سایر دریاچه های نمک مشابه در فلات مرکزی ایران بسیار نازک بوده به طوری که از 5 سانتیمتر تا 10 متر متغیر است. علت این تفاوت حرکت دائمی سفره های آب های شور زیرزمینی و لجن های سیاه لایه های زیرین است که از شکل گیری و تراکم سکوهای نمکی جلوگیری می نماید. زمین های اطراف این دریاچه در منطقه ها غربی، شرقی و شمالی به شدت باتلاقی با درصد چسبندگی زیاد و در منطقه ها جنوبی به صورت زمین های پف نموده است .

آب وهوای منطقه بسیار گرم و خشک و اندازه ریزش باران در دریاچه به صورت میانگین 20 میلی متر در سال است . در هنگام بارش و ورود سیلاب های زمین های اطراف به دریاچه سطحی از آب سطح دریاچه را فرا می گیرد . هرز آب های ورودی به علت شوری کویرهای اطراف اشباع از نمک هستند و به علت گرمی بالای هوا به سرعت تبخیر شده نمک خود را در دریاچه باقی می گذارند. دمای هوا در گرم ترین زمان به 55 درجه و در سردترین زمان (شب) به 25 درجه می رسد اندازه رطوبت هوا در فصول گرم در حدود بسیار ناچیزی کاهش می یابد.

اختلاف زیاد درجه حرارت در روز و شب باعث شکسته شدن لایه نمک سطحی گشته و لایه های مرطوب زیرین از شکست های ایجاد شده رطوبت خود را از دست می دهند که این عامل باعث شکل گیری چندضلعی های نمکی ( پلتفرم های نمکی) می شود. راستا اصلی راستا آسفالته شهرستان خور به طبس بعد از طی مسافت 50 کیلومتر به قسمت جنوبی دریاچه می رسد . به علت باتلاقی بودن زمین های اطراف و گاه خود دریاچه راستا دیگری پیشنهاد نمی شود . در صورتای که قصد حرکت با خودرو بر روی دریاچه را دارید حتما از راهنمای محلی بهره ببرید .