کشف منظومه ای بسیار دور با سرنوشتی مشابه منظومه شمسی - وبلاگ داریوش

به گزارش وبلاگ داریوش، ستاره شناسان منظومه شمسی دوردستی را مشاهده می نمایند که پس از انفجار ستاره مرکزی اش بسیار شبیه سرنوشت منظومه شمسی ماست. این منظومه شمسی دوردست نشان می دهد منظومه شمسی ما پس از ناپدید شدن زمین چگونه خواهد بود

وبلاگ داریوش | ستاره ها، بسیار شبیه انسان ها، مراحل مختلفی از زندگی را طی می نمایند، از تولد تا میانسالی تا پیری. در حال حاضر، خورشید منظومه شمسی ما در مرحله کوتوله زرد زندگی خود واقع شده است - یعنی اساساً دوره میانسالی برای یک ستاره از کلاس خود.

به گزارش وبلاگ داریوش ؛ اما همواره اینطور نخواهد بود. خورشید زمین حدود 4.5 میلیارد سال سن دارد، اما در پنج میلیارد سال دیگر، خورشید در نهایت سوخت هیدروژنی خود را تکام می نماید. پس از این اتفاق، به یک غول سرخ تبدیل می گردد و بسیاری از سیارات درونی را در بر می گیرد و شاید مدار های سیارات بیرونی را به هم بزند. (مدل های علمی دقیقاً در خصوص اینکه کدام سیارات غرق می شوند و نحوه تنظیم مدار ها تعارض دارند). سپس به آرامی تا ابد سرد و خاموش می گردد. هیچ چیز در دنیا برای همواره زنده نیست.

در حالی که انسان ها روی زمین برای تماشا آنچه در انتها عمر خورشید اتفاق می افتد، حضور نخواهند داشت، سایر منظومه های ستاره ای در کیهان از نظر تئوری می توانند از آینده منظومه شمسی ما را ارائه دهند - اگر فقط می توانستیم یکی را پیدا کنیم که به مقدار کافی شبیه منظومه شمسی باشد.

اکنون، به نظر می رسد، ستاره شناسان این کار را نموده اند. در یک مطالعه نو که به تازگی در مجله Nature منتشر شد، ستاره شناسان اولین منظومه سیاره ای را مشاهده کردند که شبیه جهت آینده منظومه شمسی خودمان است. چیزی که آن ها دریافتند این بود که حتی پس از مرگ خورشید، ممکن است بعضی از سیارات زنده مانده باشند.

ستاره شناسان با استفاده از رصدخانه دبلیو ام کِک در هاوایی، سیاره ای شبیه مشتری را مشاهده کردند که به دور یک کوتوله سفید در نزدیکی مرکز کهکشان راه شیری می چرخد. جرم سیاره مورد بحث 40 برابر مشتری است.

جاشوا بلکمن، محقق دانشگاه تاسمانی در استرالیا، نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه ای گفت: این شواهد تأیید می نماید که سیاراتی که در فاصله کافی دور می چرخند می توانند پس از مرگ ستاره خود به وجود خود ادامه دهند. این سیستم مشابه منظومه شمسی خودمان است، این نشان می دهد که مشتری و زحل ممکن است در فاز غول سرخ خورشید، زمانی که سوخت هسته ای آن تمام می گردد و خود ویران می گردد، زنده بمانند.

این یک کشف با توجه به شدتی شرایط بدی که همزمان با مرگ یک ستاره کوتوله زرد مانند خورشید ما رخ می دهد، بسیار مهم است. هنگامی که یک کوتوله زرد تمام هیدروژن موجود در هسته خود را می سوزاند، به یک ستاره غول قرمز تبدیل می گردد. سپس به یک کوتوله سفید بسیار کم رنگ تبدیل می گردد. مقدار کوچک کوتوله های سفید تا حدودی به این علت است که تا به حال شناسایی یک منظومه سیاره ای که به دور یک کوتوله سفید می چرخد بسیار سخت بوده است.

اما در حالی که این ممکن است خبر خوبی برای غول های گازی بیرونی باشد، آیا این بدان معناست که زمین می تواند از مرگ خورشید جان سالم به در ببرد؟

دیوید بنت، محقق ارشد دانشگاه مریلند و مرکز پرواز های فضایی گودارد ناسا، می گوید: آینده زمین ممکن است چندان جالب نباشد، زیرا به خورشید بسیار نزدیک تر است. اگر بشر بخواهد قبل از اینکه خورشید، زمین را در مرحله ابرغول سرخ از بین ببرد، به قمر مشتری یا زحل برود، ما همچنان در مدار اطراف خورشید باقی می مانیم، اگرچه نمی توانیم به گرمای خورشید که آن زمان تبدیل به یک کوتوله سفید شده، برای مدت طولانی تکیه کنیم.

گروهی از دانشمندان از تکنیکی به نام میکرولنزینگ گرانشی برای تایید مشاهدات خود استفاده کردند. آلبرت انیشتین در نظریه نسبیت عام خود پیش بینی کرد که اجرام با جرم بزرگ، چیز هایی مانند سیاه چاله ها یا ستاره ها، فضا-زمان را در اطراف خود منحرف می نمایند. از این رو، نور در اطراف این اجسام بزرگ خم می گردد و منحرف می گردد. گاهی اوقات این به نفع اخترشناسان است، زیرا اجسامی که معمولاً برای مشاهده مستقیم بسیار دور یا کم نور هستند را می توان با عبور از اجسام اخترفیزیکی بزرگ از دید ما روی زمین، برای مدت کوتاهی بزرگ کرد.

چنین مشاهداتی به عنوان رویداد های میکرولنزینگ گرانشی شناخته می شوند. این وسیله معمولی برای رصد سیارات فراخورشیدی یا سیارات در سایر منظومه های شمسی نیست. تنها 2 ٪ از سیارات فراخورشیدی کشف شده به وسیله میکرولنز پیدا شده اند.

در این مورد، ستاره شناسان سعی کردند در پی ستاره میزبان سیاره بگردند و با شگفتی متوجه شدند که نور ستاره آن به مقدار کافی روشن نیست که بتواند یک ستاره معمولی و توالی اصلی را تشکیل دهد. این به رد این امکان یاری کرد که ستاره میزبان چیزی به جز کوتوله سفید باشد.

جبن فیلیپ استاد اخترفیزیک، در این باره می گوید: ما بعلاوه توانسته ایم احتمال وجود یک ستاره نوترونی یا یک میزبان سیاهچاله را رد کنیم. این بدان معنی است که این سیاره در حال گردش به دور یک ستاره مرده، یک کوتوله سفید است. دانشگاه تاسمانی این یک نگاه اجمالی به منظومه شمسی ما پس از ناپدید شدن زمین، که در سقوط فاجعه بار خورشید ما به وجود آمد، ارائه می دهد.

منبع: Salon