تفال به حافظ امروز چهارشنبه 5 بهمن ماه 1401 - وبلاگ داریوش

به گزارش وبلاگ داریوش، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا

وز قدِ بلندِ او بالای صنوبر پست

آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست

وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست

شمع دل دمسازم، بنشست چو او برخاست

و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست

گر غالیه خوش بو شد، در گیسوی او پیچید

ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست

بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ

هر چند که ناید باز، تیری که بشد از شست

توضیح لغت: قدحی در دست: جام بر کف/سهند: به فتح اول و دوم و سکون سوم اسب زرده/ وز قد بلند او: در برابر قامت رسا و موزون یار/ پست: کوتاه

تفسیر عرفانی:

هر شخص طالب ملاقات دوست است، چرا که به واسطه ملاقات یار عمری دوباره می گیرد. زیبایی های این دنیا پیش چشم عاشقان در مقایسه با معشوق حقیقی بی ارزش است.

تعبیر غزل:

روزگار نیک و مبارکی در پیش رو داری. از نفاق و ریا به دور باش و به دیگران بدی نکن. همیشه دستگیر حاجتمندان باش.