ارائه توضیحاتی درباره تاثیرات کرونا بر ارتباط معماران و شهرسازان با جامعه - وبلاگ داریوش

به گزارش وبلاگ داریوش، ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، ارائه توضیحاتی درباره تاثیرات کرونا بر ارتباط معماران و شهرسازان با جامعه صورت گرفت.

علیرضا قهاری، رئیس انجمن مفاخر معماری ایران در یک جمع بندی درباره فعالیت های این انجمن در سال 1400 اعلام کرد: به دلیل ادامه دار بودن شیوع کرونا در سال 1400، سالن ها تعطیل و جلسات و همایش های حضوری ما منحل شد. به همین جهت برنامه های خود را تقریبا هر هفته به صورت مستمر در روزهای چهارشنبه با برگزاری یک بحث کارشناسانه با حضور متخصصان حوزه معماری و شهرسازی به صورت آنلاین در فضای مجازی به انجام رساندیم که البته این برنامه ها به دلیل مستمر بودن مورد اقبال مخاطبان نهاده شد.

او ادامه داد: چند کتاب هم با وجود مسائل حوزه نشر به لحاظ هزینه چاپ و کمبود کاغذ منتشر کردیم و بزرگداشت هایی هم به صورت آنلاین و از راه دور انجام شد.

از این معمار سوال کردیم که برگزاری لایوهای کارشناسانه را تا چه حد طی زمان اثرگذار می بیند؟ پاسخ داد: ما دو کار را انجام می دهیم؛ نخست نشر دانش و فعالیت در حوزه معماری و شهرسازی و دوم هم ترویج. معمولا در کار فرهنگی، ترویج مهمتر از بهره برداری است که می خواهید در همان زمان نتیجه دهد. معمولا کار فرهنگی اثرگذاری سریع ندارد اگرچه که در زمان خودش دارای مخاطب است و بحث با حضور متخصصان صورت می گیرد که اینگونه گفتمان، ترویج داده می گردد.

قهاری تأکید کرد: در اصل، رسانه ها و نهادهایی که سنجش افکار را بر عهده دارند باید نتایج این فعالیت ها را رصد نمایند که البته این کارها هزینه دارد ولی باید از دید بی طرفانه و نگاه کارشناسی بگونه ای که کارشناس در کنار جامعه باشد به این موضوعات نگاه کرد؛ به عنوان مثال باید آنالیز کرد که مثلا 20 سال پیش جامعه تا چه حد به منظر شهری و معماری اهمیت میداد و اکنون تا چه حد؟ البته ما هنوز به آن نتیجه دلخواه نرسیده ایم و فرهنگ جامعه تحت تأثیر عواملی چون سوداگری تغییر نموده است.

او درباره اثرات برگزاری لایوهای کارشناسی بر جوامع تخصصی معماری گفت: انجمن قصد داشت جامعه مخاطب را توسعه دهد، به همین جهت به وسیله رسانه ها و نشریاتی که ممکن بود تخصصی هم نباشند، مطالب خود را منتشر کرد. این امر باعث شد هم بحث معماری دوباره مطرح گردد و هم اینکه توجه به مسائل شهرسازی و معماری بیشتر گردد. بدین ترتیب بخش عمده ای از معماران و شهرسازان از دایره محدود ارتباطات تخصصی خود خارج شدند و با جامعه ارتباط برقرار کردند، چرا که پیش از این معماران و شهرسازان تنها در جوامع خصوصی خود گفتمان می کردند.

عملکرد معماران در سال 1400 در جامعه بین المللی به چه صورت بود؟ اعلام کرد: با توجه به مسائلی که طی دو سال اخیر در سطح دنیا بخاطر کرونا رخ داد، به همان نسبت مقدار مشارکت ما کاهش پیدا کرد؛ یعنی اساسا مجامع معماری در دنیا جنب و جوش سابق را نداشت. با این حال در اکسپو حضور داشتیم و دو سه جایزه بین المللی معماری هم گرفتیم ولی سرعت و پیشرفت تفکر معماری در دنیا مانند باقی امور از این اپیدمی آسیب دید.

او ادامه داد: ولی به نظر من معماران ایرانی در حد توانشان رسالتشان را به جا آوردند و خیلی نمیتوان ایراد را به آنها وارد دانست، چون شرایط دنیای بود. فعالیت جوامع معماری در کشور خودمان هم نسبت به سالهای گذشته باتوجه به شرایط موجود قابل قبول بود ولی موفقیت ها در سطح دنیای تا حدودی از نظر کمی کاهش داشت.

او در پاسخ به اینکه آیا انجمن برای امسال برنامه خاصی دارد؟ اعلام کرد: برنامه لایوهایمان را ادامه می دهیم؛ چراکه شرط اول موفقیت است و اگر بخواهیم در کانون ها، مجامع و باقی انجمن ها ماندگار باشیم باید با وجود سختی ها فعالیت مستمر داشته باشیم. بنابراین ما سعی می کنیم حضورمان را در جامعه با همین امکاناتی که تکنولوژی در اختیارمان گذاشته است، نگه داریم. امیدواریم دولت ها نیز در حد توانشان امکانات تکنولوژی را توسعه دهند تا بخش دانش گرای جامعه و بخشی که به بقای دانش در جامعه احتیاج دارد معطل نماند. البته برای سال 1401 برنامه داریم که چند کتاب را منتشر کنیم و اگر بتوانیم ششمین دوره دوسالانه کتاب معماری و شهرسازی (جایزه دکتر منوچهر مزینی) را که در سال 1400 بخاطر کرونا یک سال عقب افتاد، برگزار خواهیم کرد.